Wala Lang

Kahapon pa kami walang pasok. Dalawang araw na. Tapos Sabado't Linggo pa. Apat na araw! Ang saya! Kain-tulog-PC ang buhay ko ngayon. Kaya lumalaki na naman ang tyan ko. Wehehehe.

Hay. Wala makwento. Ay meron pala. Namatayan pala uli kami ng pasyente. Scroll down kayo three posts below. Si bed number 2, electrician with burns on the lower extremities. Namatay sya last Tuesday. Sa likod daw kasi lumabas yung kuryente. Hindi daw nakayanan yung sakit. Nagulat kaming lahat kasi last week lang eh ang sigla sigla pa nya. althopugh medyo feverish sya. Buti na lang Wala hindi kami nakaduty nung Tuesday kundi baka maexperience ko na yung magbalot ng pasyente. Post-mortem care. Yung tipong ako pa ang magsasara ng mata ng pasyente in case na namatay sya nang dilat ang mga mata. Naykupu. Ayoko nun. Baka mapanaginipan ko pa yun... Hay...

On a lighter note, hmmm.. malapit na Christmas. Ayoko ng Christmas. I don't remember when I ceased to care about Christmas na. Siguro nung namatay ang Mommy ko. Ewan. Basta.

Some Christmas blues.

Kuya: Dahil wala kayong pasok ngayon, maglinis tayo ng bahay at magdecorate na. Net, magsabit ka ng Christmas lights. Dianne, maglinis ka sa kwarto. Joseph, maglinis ka ng banyo. Nei, linisin mo ang sala, re-aarange mo yung sofa. Pagpalitin mo ng pwesto tapos ilagay mo yung center table sa gilid (eh di hindi na center table yun) tapos linisan mo Christmas tree at ipatong mo dun.

Me: Dami naman. Daya. Pwede bang wag na tayo mag Christmas tree? Wala naman papasok sa bahay natin eh.

So ako naman, hinanap ang Christmas tree sa garahe namin. Nyeta, ang hirap. Ang alikabok pa kaya ni-allergy ako. After twenty minutes, nakita ko rin ang Christmas branches. Branches dahil nawawala pa yung pinaka trunk nya. Ewan ko kung saan napunta. Napagalitan pa tuloy ako,

Ayoko talaga ng Christmas. Gusto ko lang yung mga regalo. Wehehehe.

As Claire Fisher of Six Feet Under would put it, "I'll be so glad when these fucking holidays are over."