May istoker na naman ako. Wehehehehe. Ang saya. Tinanggal ko na yung comment box ko at tagboard ko. Binabalahura kasi eh. Dapat pala dati ko na 'to ginawa. Ang kulit mo kasi, Nei eh. Kala ko mawawala na sya pero andyan pa pala sya. Inaabangan lang ako. Pucha.
Eto lang masasabi ko sayo. Kung iniwan ka man ng boyfriend mo, bakit ako ang sinisisi mo? At nagkakalat ka pa ng kung anu-ano. Taga-UP ka pa naman.
Sa mga friendly frends ng istoker ko, hmmm. Tang-ina nyo. Nagmamalinis pa kayo. Wehehehe.
Ganda pa naman ng araw ko. Sinira nyo lang.
Wednesday, December 22, 2004
Buhay Uli.
Sixth Harry Potter Book Due Out in July. Harry Potter and the Half Blood Prince. July 16, 2005. Britain, US, Canada, Australia, New Zealand, and South Africa.
Syet, wala akong mga kamag-anak dun! Kainis.
>>o<<<
O di ba, kung hindi lang kay Harry Potter, hindi ako magpopost uli. Wehehehe. Kakatamad kasi. Wala nang pasok at wala nang makwento. Lagi lang ako dito sa bahay at naglalaro ng Neopet ko. Wehehehe. Hmmm. Ano pa ba?
>>>o<<<
Oo, nanood din naman ako kahit papaano. Masakit rin sa mata pag lagi ka nasa harap ng PC di ba? Wehehehe.
Kung natatandaan nyo, excited akong mapanood yung Birth. Kala ko kasi maganda. Maganda naman sya. Hindi ko lang sya naintindihan. Wehehehehehe. Sabi ng bebe ko, si Sean (yung namatay na asawa ni Nicole) talaga yung bata pero dahil lumabas yung lover nya, pinili na lang nyang bawiin yung mga sinabi nya. Sabi ko naman, talagang nagfi-feeling lang yung bata para makatakas sa reality nya (nabasa kasi nya mga sulat ni Sean). So nagkasundo na lang kami na open ended yung ending nya. Wehehehe. The movie was kinda dark and has a gloomy atmosphere. Napakabagal rin ng pacing nya kaya inantok lang bebe ko. Ito yung tipong movie na kailangan ikaw lang mag-isa ang manonood para hindi mag-gloat ang kasama mo at asarin ka. Wehehehehe.
Eto namang My Sassy Girl, pinanood ko kasama kapatid ko. Matagal ko nang naririnig 'tong My Sassy Girl and all the while, akala ko chinovela sya. This week ko lang nalaman na movie pala sya. Wehehehe. Sayang nga at yung younger brother ko yung kasama ko. Nagandahan kasi ako. Kinilig rin ako nang konti (konti lang). Astig kasi dito yung girl, and she's the type you'd want to bring home to your mom (or maybe not). Pero siguro in real life, kung ako dito yung lalaki, siguro matagal ko nang hinulog sa bangin yung babae. Wehehehe.
Dancer in the Dark. Hmmmmm. Hmmmm. Hmmmm. Tamang drama lang. I can't really say na maganda sya kasi may mga scenes akong nifast forward. Wehehe. Siguro dahil madaling araw na yun at inaantok na ako. May pagka-musical sya, and if you love Bjork (ako, hindi masyado. hindi ko nga kilala si Bjork eh. wehehehe), you'll really appreciate this movie. What I particularly love in this movie is the train scene (wherein nalaman na ni Jeff na bulag na si Selma) tsaka yung ninakaw ni Bill yung savings ni Selma at tsaka syempre yung pinapatay ni Selma si Bill (yun tipong pinapatay mo ang isang tao pero ayaw mo pero pinatay mo pa rin sya). Maganda rin siguro yung pinakahuling scene kung saan kumakanta si Selma bago sya binitay. Nifast forward ko nga lang kaya baka balikan ko na lang sometime.
>>>o<<<
Syempre dapat may say ako sa pagkamatay ni FPJ. Eto lang: Bilib din ako kay Susan Roces. Kalmadong kalmado. Gaano karaming Valium kaya ang iniinom nya simula nung namatay asawa nya. :)
Syet, wala akong mga kamag-anak dun! Kainis.
O di ba, kung hindi lang kay Harry Potter, hindi ako magpopost uli. Wehehehe. Kakatamad kasi. Wala nang pasok at wala nang makwento. Lagi lang ako dito sa bahay at naglalaro ng Neopet ko. Wehehehe. Hmmm. Ano pa ba?
Oo, nanood din naman ako kahit papaano. Masakit rin sa mata pag lagi ka nasa harap ng PC di ba? Wehehehe.
Kung natatandaan nyo, excited akong mapanood yung Birth. Kala ko kasi maganda. Maganda naman sya. Hindi ko lang sya naintindihan. Wehehehehehe. Sabi ng bebe ko, si Sean (yung namatay na asawa ni Nicole) talaga yung bata pero dahil lumabas yung lover nya, pinili na lang nyang bawiin yung mga sinabi nya. Sabi ko naman, talagang nagfi-feeling lang yung bata para makatakas sa reality nya (nabasa kasi nya mga sulat ni Sean). So nagkasundo na lang kami na open ended yung ending nya. Wehehehe. The movie was kinda dark and has a gloomy atmosphere. Napakabagal rin ng pacing nya kaya inantok lang bebe ko. Ito yung tipong movie na kailangan ikaw lang mag-isa ang manonood para hindi mag-gloat ang kasama mo at asarin ka. Wehehehehe.
Eto namang My Sassy Girl, pinanood ko kasama kapatid ko. Matagal ko nang naririnig 'tong My Sassy Girl and all the while, akala ko chinovela sya. This week ko lang nalaman na movie pala sya. Wehehehe. Sayang nga at yung younger brother ko yung kasama ko. Nagandahan kasi ako. Kinilig rin ako nang konti (konti lang). Astig kasi dito yung girl, and she's the type you'd want to bring home to your mom (or maybe not). Pero siguro in real life, kung ako dito yung lalaki, siguro matagal ko nang hinulog sa bangin yung babae. Wehehehe.
Dancer in the Dark. Hmmmmm. Hmmmm. Hmmmm. Tamang drama lang. I can't really say na maganda sya kasi may mga scenes akong nifast forward. Wehehe. Siguro dahil madaling araw na yun at inaantok na ako. May pagka-musical sya, and if you love Bjork (ako, hindi masyado. hindi ko nga kilala si Bjork eh. wehehehe), you'll really appreciate this movie. What I particularly love in this movie is the train scene (wherein nalaman na ni Jeff na bulag na si Selma) tsaka yung ninakaw ni Bill yung savings ni Selma at tsaka syempre yung pinapatay ni Selma si Bill (yun tipong pinapatay mo ang isang tao pero ayaw mo pero pinatay mo pa rin sya). Maganda rin siguro yung pinakahuling scene kung saan kumakanta si Selma bago sya binitay. Nifast forward ko nga lang kaya baka balikan ko na lang sometime.
Syempre dapat may say ako sa pagkamatay ni FPJ. Eto lang: Bilib din ako kay Susan Roces. Kalmadong kalmado. Gaano karaming Valium kaya ang iniinom nya simula nung namatay asawa nya. :)
Thursday, December 16, 2004
Bangag
Tuesday. 3pm-7pm ang class ko, nakauwi ako sa bahay ng 9pm tapos pasok uli ako para sa duty kong 11pm-7am.
Dumaan ako ng school para magbayad ng tuition pero sarado naman ang banko kaya babalik ako ng 1pm.
Dapat 2pm-10pm eh may make-up duty ako ngayon sa Burn Unit kasi nga binagyo ang last two days namin. Nagkaisa yung mga ka-group ko na wag nang pumasok kasi one hour after that, 11pm-7am ang duty namin sa OR. Parang nag 24-hour shift kami.
Haggard talaga.
Dugyot na dugyot akong kumakain sa McDonalds kaninang umaga habang yung mga kasabay ko eh mga bagong ligo pa. Gusto ko na lang maiyak.
Tapos lalablayp pa ako ngyon. Wehehehe.
Para na ako nitong Energizer bunny.
Wala lang. Ano pa ba? Walang kwenta talaga ang OR sa graveyard shift. Tapos may kasabay pa kaming taga ibang school. Nagtong-its lang kami at nag pusoy dos magdamag habang nagpapacute sa taga ibang school. Wehehe.
Hay.
Bye muna. Tsaka na lang ako blog hop.
Dumaan ako ng school para magbayad ng tuition pero sarado naman ang banko kaya babalik ako ng 1pm.
Dapat 2pm-10pm eh may make-up duty ako ngayon sa Burn Unit kasi nga binagyo ang last two days namin. Nagkaisa yung mga ka-group ko na wag nang pumasok kasi one hour after that, 11pm-7am ang duty namin sa OR. Parang nag 24-hour shift kami.
Haggard talaga.
Dugyot na dugyot akong kumakain sa McDonalds kaninang umaga habang yung mga kasabay ko eh mga bagong ligo pa. Gusto ko na lang maiyak.
Tapos lalablayp pa ako ngyon. Wehehehe.
Para na ako nitong Energizer bunny.
Wala lang. Ano pa ba? Walang kwenta talaga ang OR sa graveyard shift. Tapos may kasabay pa kaming taga ibang school. Nagtong-its lang kami at nag pusoy dos magdamag habang nagpapacute sa taga ibang school. Wehehe.
Hay.
Bye muna. Tsaka na lang ako blog hop.
Saturday, December 11, 2004
OR Diaries
Tagal ko nawala. Naghibernate kasi ako. Kakapagod kasi magduty eh. Tsaka lablyp. Wehehehe.
Anyway, sa operating room ng V.Luna naman kami na-assign ngayon. Graveyard shift. 11pm-6am. Nyemas. Akala ko masaya yun kasi last semester, na-aasign na rin ako sa isang graveyard shift na duty. Masaya lang pala kung sa lying-in kasi gabi-gabi eh may nanganganak. Sa operating room, parang ghost town. At kami ang mga multong hindi matahimik dun. Wala kasing pasyente. Syempre naman, sino bang mag-schedule ng operasyon ng madaling araw. Kaya ang inaasahan namin dun eh yung mga emergency cases. Eh wala naman. Kaya nung first night ng duty namin. Nag tong-its lang kami. Wehehe.
Eto ang masaya, kagabi, may naabutan kaming ongoing na operation. Craniotomy, excision of cerebral tumor. 2pm sila nagstart, at patapos pa lang sila nung dumating kami. Dahil naimpress samin yung staff at nagexert kami ng effort magscrub kahit patapos na at wala pa kaming clinical instructor, binigay na sa amin yung case. Circulating nurse ako. Wehehe.
Grabe. Nung una, hindi ko akalaing ulo yung inooperahan nila. Kala ko tiyan. Kung hindi ko lang alam na craniotomy yun. Tsaka naka-angla pa yung ulo nya. Parang ang sakit yata nun. Buti na lang under genral anesthesia sya. Wehehehe. Syempre may mga pics. Dalawa lang. Wehehe. Sterile kasi sa OR eh. Tasteless na kung tasteless, Pauli. Ehnongayon? Wehehe. Taken with my classmate's K700i. Kaya maliit lang. Enjoy.
Ang masama, dumating yung clinical instructor namin. At binawi yung case na binigay na samin nung staff. Hindi daw namin time yun kasi 2pm pa daw nagstart. Kakainis. Isang oras din akong tumayo dun sa loob ng operating room.
After that, wala na naman kaming ginawa, pero wala namang makatulog sa amin. Nagkwentuhan na lang kami. Anim na oras. Wehehe. Mula sa mga white, black at red ladies hanggang sa mga jokes na pang grade school, sa secret marriage nina Kristine at Diether, sa mga nude pics ni JV Villar, balik sa tikbalang, tiktik at engkanto, at kung paano ipapasok ang elepante sa loob ng ref in three steps.
Sana next week, magkapasyente na kami. Huhuhu.
Anyway, sa operating room ng V.Luna naman kami na-assign ngayon. Graveyard shift. 11pm-6am. Nyemas. Akala ko masaya yun kasi last semester, na-aasign na rin ako sa isang graveyard shift na duty. Masaya lang pala kung sa lying-in kasi gabi-gabi eh may nanganganak. Sa operating room, parang ghost town. At kami ang mga multong hindi matahimik dun. Wala kasing pasyente. Syempre naman, sino bang mag-schedule ng operasyon ng madaling araw. Kaya ang inaasahan namin dun eh yung mga emergency cases. Eh wala naman. Kaya nung first night ng duty namin. Nag tong-its lang kami. Wehehe.
Eto ang masaya, kagabi, may naabutan kaming ongoing na operation. Craniotomy, excision of cerebral tumor. 2pm sila nagstart, at patapos pa lang sila nung dumating kami. Dahil naimpress samin yung staff at nagexert kami ng effort magscrub kahit patapos na at wala pa kaming clinical instructor, binigay na sa amin yung case. Circulating nurse ako. Wehehe.
Grabe. Nung una, hindi ko akalaing ulo yung inooperahan nila. Kala ko tiyan. Kung hindi ko lang alam na craniotomy yun. Tsaka naka-angla pa yung ulo nya. Parang ang sakit yata nun. Buti na lang under genral anesthesia sya. Wehehehe. Syempre may mga pics. Dalawa lang. Wehehe. Sterile kasi sa OR eh. Tasteless na kung tasteless, Pauli. Ehnongayon? Wehehe. Taken with my classmate's K700i. Kaya maliit lang. Enjoy.
Ang masama, dumating yung clinical instructor namin. At binawi yung case na binigay na samin nung staff. Hindi daw namin time yun kasi 2pm pa daw nagstart. Kakainis. Isang oras din akong tumayo dun sa loob ng operating room.
After that, wala na naman kaming ginawa, pero wala namang makatulog sa amin. Nagkwentuhan na lang kami. Anim na oras. Wehehe. Mula sa mga white, black at red ladies hanggang sa mga jokes na pang grade school, sa secret marriage nina Kristine at Diether, sa mga nude pics ni JV Villar, balik sa tikbalang, tiktik at engkanto, at kung paano ipapasok ang elepante sa loob ng ref in three steps.
Sana next week, magkapasyente na kami. Huhuhu.
Sunday, December 05, 2004
A Dose Of My Own Medicine
I can describe myself as a sarcastic person. Hindi naman lagi pero most of the time. Ask me a stupid question and I'll come up with a smart-ass answer. Dapat lang naman di ba? Nakakaasar eh. Those who knew me personally understand that this is a normal way for me to talk, so minsan, I don't apologize for what I said and assume that the person I'm talking to would regard it as a joke.
Mali pala.
The other day was my nephew's birthday. So like any other birthdays, dapat may present na spaghetti. My older brother cooked enough, and I thought I don't have to indulge myself right into it (ang diet...) because there woould be more than enough to have for dinner.
Eh itong pasaway na younger brother ko, ginawang pulutan para sa inuman ng mga kabarkada nya. When I woke up, isang plato na lang ang natira at babaunin pa yun ng older brother ko sa work nya. Naghyperventilate kagad ako.
So when my younger brother arrived with an installer of Gunbound my older brother asked him to borrow, I took my chance to nag him.
"Bakit mo naman inubos yung spag? Ginawa mo pang pangpulutan. Parang ikaw ang may birthday ah."
So syempre deny naman yung younger brother ko. Marami pa daw. Sabay abot saken nung CD para maka-exit kagad saken.
"Anong marami? Tingnan mo nga. Ni hindi pa nga ako nakakakain eh. Isang plato na lang. Hirap sayo akala mo ikaw lang tao sa bahay. Inuuna mo pang pakainin barkada mo. Blah blah blah." (o di ba, nanay na nanay dating ko. Wehehehe.)
Pikon na younger brother ko pero tahimik lang sya.
"Blah blah blah blah... Anong gagawin ko dito sa CD?"
"Installer yan di ba? Kainin mo kung gusto mo."
Aba ang poota. Pinapataas ang blood pressure ko.
Buti na lang at naka-exit na yung younger brother ko bago pa kami mag-away. Ako naman, frustrated, thought of getting back at him by not allowing him to use the PC or touch any of my things (mahilig kasi sya manghiram at mangutang) for the rest of our lives. Mura na ako ng mura at sinusumpa ko na yung younger brother ko kung hindi lang ako pinigilan ng kuya ko.
So bago ko pa maisip na lasunin, ipapatay, ipasagasa, ipabugbog, sirain mga gamit nya, etc. etc. (hindi exaggerated yan, ganyan talaga ako magalit) sinubukan kong ilagay sarili ko sa kinatatayuan nya. Sinibukan kong maging sarcastic sa sarili ko.
Masakit pala.
So it's understandable na ganun maging reaction ng younger brother ko, lalo na't may chance sya at medyo malakas ang loob nya dahil nakainom.
Napaisip tuloy ako. Siguro ako dapat yung magbago. Palambutin ko dila ko and start saying nice things to everybody like an all around tourist guide or a technical support guy. I'll be more sensitive to what other's are thinking or feeling. Hindi na ako magiging nagger. Babawasan ko ang level ng sarcasm sa katawan ko. Magiging patient na ako sa mga taong pinanganak talaga para magtanong ng mga stupid questions.
In short, magiging mabait na ako. Tutal, magnu new year naman eh.
Me: Talaga?
Me: Hindi. Joke lang.
Wehehehe.
Mali pala.
The other day was my nephew's birthday. So like any other birthdays, dapat may present na spaghetti. My older brother cooked enough, and I thought I don't have to indulge myself right into it (ang diet...) because there woould be more than enough to have for dinner.
Eh itong pasaway na younger brother ko, ginawang pulutan para sa inuman ng mga kabarkada nya. When I woke up, isang plato na lang ang natira at babaunin pa yun ng older brother ko sa work nya. Naghyperventilate kagad ako.
So when my younger brother arrived with an installer of Gunbound my older brother asked him to borrow, I took my chance to nag him.
"Bakit mo naman inubos yung spag? Ginawa mo pang pangpulutan. Parang ikaw ang may birthday ah."
So syempre deny naman yung younger brother ko. Marami pa daw. Sabay abot saken nung CD para maka-exit kagad saken.
"Anong marami? Tingnan mo nga. Ni hindi pa nga ako nakakakain eh. Isang plato na lang. Hirap sayo akala mo ikaw lang tao sa bahay. Inuuna mo pang pakainin barkada mo. Blah blah blah." (o di ba, nanay na nanay dating ko. Wehehehe.)
Pikon na younger brother ko pero tahimik lang sya.
"Blah blah blah blah... Anong gagawin ko dito sa CD?"
"Installer yan di ba? Kainin mo kung gusto mo."
Aba ang poota. Pinapataas ang blood pressure ko.
Buti na lang at naka-exit na yung younger brother ko bago pa kami mag-away. Ako naman, frustrated, thought of getting back at him by not allowing him to use the PC or touch any of my things (mahilig kasi sya manghiram at mangutang) for the rest of our lives. Mura na ako ng mura at sinusumpa ko na yung younger brother ko kung hindi lang ako pinigilan ng kuya ko.
So bago ko pa maisip na lasunin, ipapatay, ipasagasa, ipabugbog, sirain mga gamit nya, etc. etc. (hindi exaggerated yan, ganyan talaga ako magalit) sinubukan kong ilagay sarili ko sa kinatatayuan nya. Sinibukan kong maging sarcastic sa sarili ko.
Masakit pala.
So it's understandable na ganun maging reaction ng younger brother ko, lalo na't may chance sya at medyo malakas ang loob nya dahil nakainom.
Napaisip tuloy ako. Siguro ako dapat yung magbago. Palambutin ko dila ko and start saying nice things to everybody like an all around tourist guide or a technical support guy. I'll be more sensitive to what other's are thinking or feeling. Hindi na ako magiging nagger. Babawasan ko ang level ng sarcasm sa katawan ko. Magiging patient na ako sa mga taong pinanganak talaga para magtanong ng mga stupid questions.
In short, magiging mabait na ako. Tutal, magnu new year naman eh.
Me: Talaga?
Me: Hindi. Joke lang.
Wehehehe.
Saturday, December 04, 2004
Wala Lang
Kahapon pa kami walang pasok. Dalawang araw na. Tapos Sabado't Linggo pa. Apat na araw! Ang saya! Kain-tulog-PC ang buhay ko ngayon. Kaya lumalaki na naman ang tyan ko. Wehehehe.
Hay. Wala makwento. Ay meron pala. Namatayan pala uli kami ng pasyente. Scroll down kayo three posts below. Si bed number 2, electrician with burns on the lower extremities. Namatay sya last Tuesday. Sa likod daw kasi lumabas yung kuryente. Hindi daw nakayanan yung sakit. Nagulat kaming lahat kasi last week lang eh ang sigla sigla pa nya. althopugh medyo feverish sya. Buti na lang Wala hindi kami nakaduty nung Tuesday kundi baka maexperience ko na yung magbalot ng pasyente. Post-mortem care. Yung tipong ako pa ang magsasara ng mata ng pasyente in case na namatay sya nang dilat ang mga mata. Naykupu. Ayoko nun. Baka mapanaginipan ko pa yun... Hay...
On a lighter note, hmmm.. malapit na Christmas. Ayoko ng Christmas. I don't remember when I ceased to care about Christmas na. Siguro nung namatay ang Mommy ko. Ewan. Basta.
Some Christmas blues.
Kuya: Dahil wala kayong pasok ngayon, maglinis tayo ng bahay at magdecorate na. Net, magsabit ka ng Christmas lights. Dianne, maglinis ka sa kwarto. Joseph, maglinis ka ng banyo. Nei, linisin mo ang sala, re-aarange mo yung sofa. Pagpalitin mo ng pwesto tapos ilagay mo yung center table sa gilid (eh di hindi na center table yun) tapos linisan mo Christmas tree at ipatong mo dun.
Me: Dami naman. Daya. Pwede bang wag na tayo mag Christmas tree? Wala naman papasok sa bahay natin eh.
So ako naman, hinanap ang Christmas tree sa garahe namin. Nyeta, ang hirap. Ang alikabok pa kaya ni-allergy ako. After twenty minutes, nakita ko rin ang Christmas branches. Branches dahil nawawala pa yung pinaka trunk nya. Ewan ko kung saan napunta. Napagalitan pa tuloy ako,
Ayoko talaga ng Christmas. Gusto ko lang yung mga regalo. Wehehehe.
As Claire Fisher of Six Feet Under would put it, "I'll be so glad when these fucking holidays are over."
Hay. Wala makwento. Ay meron pala. Namatayan pala uli kami ng pasyente. Scroll down kayo three posts below. Si bed number 2, electrician with burns on the lower extremities. Namatay sya last Tuesday. Sa likod daw kasi lumabas yung kuryente. Hindi daw nakayanan yung sakit. Nagulat kaming lahat kasi last week lang eh ang sigla sigla pa nya. althopugh medyo feverish sya. Buti na lang Wala hindi kami nakaduty nung Tuesday kundi baka maexperience ko na yung magbalot ng pasyente. Post-mortem care. Yung tipong ako pa ang magsasara ng mata ng pasyente in case na namatay sya nang dilat ang mga mata. Naykupu. Ayoko nun. Baka mapanaginipan ko pa yun... Hay...
On a lighter note, hmmm.. malapit na Christmas. Ayoko ng Christmas. I don't remember when I ceased to care about Christmas na. Siguro nung namatay ang Mommy ko. Ewan. Basta.
Some Christmas blues.
Kuya: Dahil wala kayong pasok ngayon, maglinis tayo ng bahay at magdecorate na. Net, magsabit ka ng Christmas lights. Dianne, maglinis ka sa kwarto. Joseph, maglinis ka ng banyo. Nei, linisin mo ang sala, re-aarange mo yung sofa. Pagpalitin mo ng pwesto tapos ilagay mo yung center table sa gilid (eh di hindi na center table yun) tapos linisan mo Christmas tree at ipatong mo dun.
Me: Dami naman. Daya. Pwede bang wag na tayo mag Christmas tree? Wala naman papasok sa bahay natin eh.
So ako naman, hinanap ang Christmas tree sa garahe namin. Nyeta, ang hirap. Ang alikabok pa kaya ni-allergy ako. After twenty minutes, nakita ko rin ang Christmas branches. Branches dahil nawawala pa yung pinaka trunk nya. Ewan ko kung saan napunta. Napagalitan pa tuloy ako,
Ayoko talaga ng Christmas. Gusto ko lang yung mga regalo. Wehehehe.
As Claire Fisher of Six Feet Under would put it, "I'll be so glad when these fucking holidays are over."
Thursday, December 02, 2004
Burn Pics
As promised. Hay. December na pala. At ito pa ang ipopost ko. Wehehe. Masamang pangitain. Some may find these pics repulsive. Don't scroll down kung ayaw nyo ng mga medyo nakakadiring pics. Di bale, may reward naman kayo sa bandang huli pag tinuloy nyo. Wehehehe.
Para naman hindi masyado masira yung araw nyo. Wehehehe. Me and Mulan
Burn Babies. Wehehe.
Subscribe to:
Posts (Atom)